✅ یک دختر ۳ ساله دارم؛ به شدت به برادرش که ۱ سال دارد؛ حسودی میکند. در حدی که عصبی شده و مدام ناخن میخورد، ولی برادرش را هم خیلی دوست دارد، باید چه کار کنم تا این حالت‌هایش از بین برود؟
✅ در چنین مواردی:
1⃣ باید به فرزند اول مسئولیت داد و تا جایی که در توان او است در انجام امور مربوط به فرزند دوم باید از او کمک گرفت.
2⃣نباید بیش ازحد فرزند اول را متوجه کودک دوم کرد.
3⃣ازاینکه دائما برای اولی کادو بخریم و بگوئیم او برایت آورده؛ باید پرهیز کرد. خیلی عادی رفتارکنید.
4⃣ اگر تمام امور فرزند دوم را والدین به طور مستقیم انجام دهند، حسادت فرزند اول تحریک می‌شود و تصور میکند پدر و مادر به او رسیدگی نمی‌کنند. در چنین شرایطی فرزند اول سعی میکند زمانیکه والدین نیستند کودک دوم را اذیت کند. آموزش فرزند دوم نیز باید از طریق فرزند اول انجام شود و با الهام از مفاهیم مختلف، حس اهمیت دادن به یکدیگر و نوع دوستی را در فرزند اول تقویت کرد.
5⃣ نوع رفتار والدین با یکدیگر و ارتباط آن‌ها با اعضای خانواده می‌تواند روی فرزند اول تأثیر بگذارد، فرزندان اول که دچار حسادت نسبت به کودک تازه به دنیا آمده می‌شوند حالت‌های خودخوری پیدا میکنند و ممکن است علایمی مانند گریه‌ی بی‌دلیل، اضطراب، شب ادراری و راه رفتن در خواب بروز دهند یا به کودک آسیب برسانند. این رفتار فرزندان مسئولیت والدین را بیشتر میکند و نباید در حضور فرزند اول به فرزند دوم بیش از حد توجه نشان دهند و یا از نظر جنسیتی بین بچه‌ها تفاوت قائل شوند.
6⃣هنگامی که فرزند اول کار اشتباهی انجام می‌دهد و یا فرزند دوم را آزار می‌دهد پدر و مادر باید این اشتباه او را نادیده بگیرند و حساسیت زیادی بروز ندهند تا کودک احساس کند که والدین او را هم چون گذشته دوست دارند و از خطای او می‌گذرند.
در این شرایط، هنگامی که دیگر این کار تکرار نشد، میتوان فرزند اول را تشویق کرد تا دیگر آسیبی به فرزند دوم نرساند و با او به خوبی رفتار کند.
✅ شخصیت هر فرد در دوران کودکی شکل می‌گیرد، والدین هر دو با هم باید نسبت به فرزند اول توجه نشان دهند و خواسته‌های منطقی او را برآورده سازند تا احساس نکند که با آمدن عضوی جدید موقعیت او متزلزل شده است.
✅ نکته پایانی:
والدین قبل از تولد فرزند دوم باید محیط خانه را به لحاظ روانی، اجتماعی و اقتصادی آماده کرده باشند، باید فرزند اول را برای پذیرش عضو جدیدی در خانواده به لحاظ روحی آماده کرد و هم چنین باید فاصله سنی بین فرزندان با یکدیگر رعایت شود.
کارشناسان به طور معمول در این زمینه، فاصله سنی سه تا پنج سال را مناسب می‌دانند زیرا فرزند اول تا حدودی در این فاصله سنی به بلوغ اجتماعی میرسد.
یاحسین
