پــدر و مـــادر مهربان سلام!
این کتابـــ صدای دلــــِ نوجوانتـــانـــ را انعکــــاســـ میــــ دهــــد...
پس بــــا دقتـــــِ تمامـــ گـــوش سپـــارید:
انتظار دارمــ کـــاستی‌هــا و نـــادرستی‌هــای رفتـــارم را متذکـــر شوید،
"ولی" بهـ شخصیت و روح و روانم حمله ور نشوید.
سیرتمــ را بنگریــد و صورت و ظـــاهـــرمـــ را به تمسخر نــــــگیریـــد.
گفت و گو بـــــا کسی که "احساس مرا درک می کند"، بــاعث می‌شود؛
تا آن‌چه را که در دل دارمــــ به راحتی آشکار سازمـــ.
وقتی که بـــا خوش خلقی از مـــن انتقــــاد می‌کنید،
شنواتــــر می شومـــ و رو حیه‌ی شــــاد را بهـ مـــن انتقــــال می‌دهیــــد.
حوصله‌ی شنیدن سخنرانی‌هـــای طولانـــی و نصیحتــ‌های پی در پی را ندارم.
بــاهم دعوا نکنید!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
در کلاس درس، پرخاش‌هـــایتان به یکدیگر را مرور میکنم
و از یادگیری درس‌ها بــــاز می‌مــــانم.
مـــــا به ارتباط سازنده و دلــــگرم کننده بـــا خــــانواده نیاز داریم.
امید است؛ شما خوانواده عزیز بتوانید با عمل به این چند نکته ساده، روابط سازنده‌ای را با جوان خود تجربه نمایید....
چشم‌ها را باید شست، جور دیگر باید دید...
