پرخاشگری را می توان در پنج محور خانواده ٬ مدرسه٬ علل عاطفی هیجانی ٬ رسانه و عوامل بدنی ریشه یابی کرد.الف: خانواده1- تبعیض: تبعیض و تفاوت گذاشتن میان بچه ها ٬شعله های جنگ آوری را بالا می کشد. رسول خدا (ص) می‌فرمایند «در میان فرزندان خود به عدالت رفتار کنید همان گونه که دوست دارید دیگران درباره شما به عدالت و محبت رفتار کنند.» حتی اگر اطمینان دارید با همه فرزندانتان یکسان رفتار می کنید٬ ولی تحت تاثیر ضمیر ناخودآگاه با هر کدام به شیوه های متفاوتی برخورد می کنید؛ با یکی مهربان ترید و نسبت به دیگری سخت گیرتر. با فهم این مطلب و آگاهی به آن بهتر می توانیم مجری عدالت میان آن ها باشیم.2- تولد فرزند بعدی: با تولد فرزند بعدی، فرزند اول احساس می کند موقعیت ممتاز و توجه گذشته را از دست داده است. رفتارهای نادرست والدین و قطع کامل یا کم کردن توجه از فرزند اول، این ناسازگاری ها را بیشتر می کند.3- پذیرفته نشدن همه خواسته‌ها: اگر با همه خواسته های کودک مخالفت شود کودک به سمت پرخاشگری می رود. باید به خواسته های منطقی کودک بها داد؛ البته این به معنای پذیرفتن همه درخواست های او نیست حتی گاهی باید با خواسته های او مخالفت کرد تا بیاموزد برای چرخیدن آسیاب زندگی٬ همیشه بادها موافق نیستند.   4- تقویت پرخاشگری: اگر هرگاه کودکان سرو صدا راه انداخته، با خواسته های او موافقت کرده اید و وقتی با زورگویی، بچه های همسایه را اذیت کرده به او لبخند زده اید، شما در ستیزه طلبی کودکتان مقصرید. در برابر رفتارهای غلط فرزندتان بایستید و به هیچ وجه کوتاه نیایید .دقت کنید از کوره در نروید.6- خشونت والدین: خشونت پدر و مادر و تنبیه بدنی از سوی آن ها باعث رشد احساسات منفی کودک می شود و او نیز می‌آموزد کودکان کوچکتر را این گونه تنبیه کند. مردی حضور امام کاظم(ع) از فرزندش شکایت کردحضرت فرمود «فرزندت را نزن و برای ادب کردنش، با او قهر کن، ولی مواظب باش، قهرت به درازا نکشد و هرچه زودتر آشتی کن ». (الحدیث، روایات تربیتی، ج 2 ص 348)7- پیام پنهان یک رفتار: گاهی دعوا و ستیزه کودک حاوی یک پیام است. او می‌خواهد بگوید من با دیگری فرق دارم و شما باید این تفاوت را بپذیرید. برای مثال «باید میان من و خواهرم فرق بگذارید چون من یک پسر هستم» در چنین وقت‌هایی باید آگاهی کودک را افزایش داد و به او فهماند که در اشتباه است.